1.1 Get your shit together babe
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/2367312.jpg?443)
'Ik zit zonder man,' mompel ik tegen Rico. Ondertussen probeer ik het aankomende getril in mijn lichaam te onderdrukken. Hij kijkt me schattend aan. 'Je hebt nog een aardig bedrag staan anders.' Verdomme. 'Ah toe,' probeer ik, 'Ik zweer dat je morgen alles van me terug krijgt.' Rico trekt een wenkbrauw op. 'Alles?' Ik knik zelfverzekerd. 50 gram en ik kan alles. 'Je weet dat je morgen dan 10.000 moet ophoesten?' vraagt hij. Shit. Geïrriteerd zet ik mijn handen op mijn heupen. 'Denk je dat me dat niet lukt?'
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/1072337.jpg?440)
Hij zucht en grabbelt in zijn broekzak. Hij vist er een klein zakje met wit spul uit en gooit het naar me toe. Mijn hart begint sneller te kloppen zodra ik het in mijn handen heb. Eindelijk. '10.000 morgen,' waarschuwt Rico. 'Wat jij wilt.' Hij schudt zijn hoofd. 'Begin maar in het park vanavond.' 'Niet in de kroeg?' Het park is koud en ik heb geen jas. Hij kijkt me geïrriteerd aan. 'Park. En morgen krijg ik dat geld, anders weet ik je te vinden.' Hij kijkt me nog eens goed aan voordat hij naar zijn auto loopt en wegsjeest.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/6304253.jpg?441)
Behendig neem ik mijn snuif. In het licht van de lantaarn wacht ik tot het spul zijn werking doet. Langzaam stopt het trillen van mijn lichaam, de enge tintelingen, en vooral het rumoerige gebrul in mijn hoofd. Opeens is de nacht niet eens zo zwart meer, en zijn mensen mooi en aardig. Ik ben niet bang voor de toekomst want ik kan alles. Ik ben alles. Ik grijns zelfverzekerd en sluit genietend mijn ogen van de drugs die door mijn bloed suist. Dan ga ik op jacht.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/8621451.jpg?442)
Het blijkt dat ik niet de enige ben die vanavond het park heeft uitgekozen. Ik heb geluk dat ik redelijk bekend ben. 'Hee Lizzie,' mompelt Richie naar me. Ik glimlach verleidelijk. 'Tijd geleden dat ik jou hier heb gezien.' Hij haalt zijn schouders op en bekijkt me ongegeneerd. 'Ik heb veel gemist in die tijd,' zegt hij halflachend. 'Mmm.' Opeens wordt ik ongeduldig. 'Ik heb meer te doen vannacht,' snauw ik. Richie ken ik al zolang en dat irritante kennismakings spelletje is niet meer nodig. Ik heb er sowieso een hekel aan.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/3144710.jpg?443)
Richie vernauwt zijn ogen even. 'Ik zal je goed betalen hoor.' Meteen ben ik weer poeslief en met mijn hand strijk ik langs zijn wang. 'Dat weet ik toch liefje.' Hij glimlacht. 'Zo ken ik je weer.' Mijn gezicht breng ik iets dichter bij het zijne. 'Maar dat neemt niet weg dat ik een beetje haast heb.' Ik druk een kus op zijn lippen. Richie zucht. 'Je hebt geld nodig?' Ik knik. 'Ik heb geen zin om te haasten. Ik betaal je dubbel.' Van papa's geld. 'Oke schatje,' zeg ik liefjes. 'Wat je maar wilt.' Hij kijkt goedkeurend.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/7385573.jpg?442)
Eenmaal bij hem thuis, doe ik gewoon waar ik goed in ben. Waar ik goed voor betaald krijg. Richie fluistert lieve woorden in mijn oor, terwijl zijn handen een eigen weg banen. Het kan me allemaal weinig interesseren. Drugs schakelt emoties in en uit, ik heb er geen controle over. En momenteel sta ik op uitgeschakeld. Ben ik een robot die doet waarvoor ze geprogrammeerd is, met maar 1 doel: geld. 'Je bent mooi Lizzie,' fluistert Richie. Nu nog wel. Morgenochtend niet meer. Ik bijt even op mijn lip en streel over zijn armen.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/4951704.jpg?440)
De volgende morgen sta ik op, nog voor Richie. Ik strompel naar de badkamer en zucht. Uitgelopen make-up, wallen, piekhaar... Dit is wat ik ben in daglicht. Lelijk en goedkoop. Vanuit de slaapkamer klinkt zacht gesnurk. Ik sluip naar binnen en grits het geld van het nachtkastje. Het is geen 10.000 euro maar wel flink wat. Mijn maag draait om als ik aan Rico denk. En aan zijn handen die soms wel van staal lijken. Mijn maagzuur komt omhoog. Ik moet naar huis, voordat ik de boel hier onderkots.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/7102915.jpg?446)
Thuis tref ik alleen een eenzaam krot aan, precies zoals ik het achterliet. 'Home sweet home,' mompel ik. Het enige huisje in heel Bridgeport wat niemand wilde hebben. Het enige huisje waar Rico me kon dumpen omdat hij me niet in zijn huis wou. Hij heeft voor al zijn meisjes wat geregeld, heb ik gehoord, maar die schijnen beter te wonen. 'Die zijn geen goedkope junks,' hoorde ik hem ooit zeggen. Hij betaald mijn huur, en 90% van wat ik verdien is voor hem.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/5465092.jpg?446)
Uit de koelkast grits ik een bak cornflakes. Het enige wat ik eet en wat ik me kan veroorloven. Mijn hersenen werken razendsnel om het geldprobleem op te lossen. Ik heb nog redelijk wat in huis maar het is niet genoeg. Angst borrelt langzaam in me op. Hij zou woest worden. Ben je aardig voor hem, dan is hij het voor jou. Ik had het idee dat mijn niet waargemaakte belofte, hij niet zou waarderen. Shit. Vandaag moet ik hem ontlopen. Maar hij vind me sowieso. Als een schaduw duikt hij plots op.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/2454500.jpg?443)
Ik zou pas van hem af zijn als hij zijn geld heeft, en me te oud vind om voor hem te werken. Wat er dan van mij terecht komt, zal hem niet interesseren. Soms hou ik nog hoop dat ik ooit een man vind. Iemand die me lief vind en me niet betaald voor mijn gezelschap. Eentje die voor me zorgt. Ik lach schamper. Mannen zijn leugenaars. Achterbaks. Ik heb er al zoveel gehad die me betaalde voor een nachtje, wanneer hun vrouw een week de stad uit was. Mannen met een goedbetaalde baan en 2 kinderen thuis. En toch komen ze allemaal naar mij.
U P D A T E
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/5061145.jpg?442)
De dag breng ik door met rusteloos slapen. Zo gaat dat in mijn beroep. Weinig nachtrust, dus dan moet het maar overdag. Ik kan geen bed betalen dus slaap ik gewoon in een oude, stinkende slaapzak op de grond. Het is nog best te doen als je niet let op de kleine beestjes die rondkruipen. Als ik high ben merk ik het niet eens.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/290169.jpg?440)
Opeens word ik wakker van hard gebons op de voordeur. Ik schiet overeind, mijn hart klopt ergens in mijn keel. 'Lizzie!' hoor ik buiten Rico brullen. Verward kruip ik uit mijn slaapzak en kijk uit het raam. Daar staat hij met een woedende uitdrukking op zijn gezicht. Vanaf hier
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/3475226.jpg?443)
'Je doet nu die deur open of ik trap hem open!' schreeuwt Rico, 'En ik weet dat je thuis bent!' Ik kruip even in elkaar door een golf angst die in me opwelt. Dan haal ik diep adem en haal de deur van het slot. 'Hee Ric,' zeg ik zwak glimlachend. Hij duwt me meteen naar binnen. Ik tuimel achterover en val op de grond. 'Hadden wij niet iets afgesproken?' schreeuwt Rico. Ik wrijf even over mijn arm, zo goed ben ik niet terecht gekomen. 'De dag is nog niet om,' probeer ik hem te kalmeren. Rico snuift. 'Ik had jou nooit die 50 gram moeten lenen,' sist hij.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/5856825.jpg?443)
Ik krabbel overeind en zoek in mijn kleding van gisteravond. Snel pak ik het geld dat Richie me gaf en duw het in de handen van Rico. 'Dit heb ik gisteravond verdient,' zeg ik. Rico is er niet blij mee. 'Ik krijg 10.000 euro van je, en dit komt nog niet eens in de buurt.' Ik sla mijn ogen neer. Rico kijkt me even onderzoekend aan en grijnst dan. 'Je hebt nog meer geld he?' Ik schud mijn hoofd maar liegen is niet mijn sterkste punt. Zeker niet nu mijn snuif van gisteren haast is uitgewerkt. 'Vuile trut,' snauwt Rico, 'Waar is het!' Hij begint als een gek mijn huis te doorzoeken.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/3769217.jpg?444)
Ik sta er roerloos bij en hou hem in de gaten. 'Wat een rotzooi,' hoor ik Rico tegen zichzelf zeggen. Mijn ogen glijden zenuwachtig naar het oude blik bonen op tafel, waarin mijn geld zit. Als hij zich omdraait zou ik snel alles eruit kunnen graaien... Maar Rico heeft me al zien kijken en is binnen 3 stappen bij het blikje. Woest rukt hij het open en haalt de bankbiljetten eruit. Grijnzend stopt hij ze in zijn broekzak. 'Dat kan je niet maken!' gil ik. Rico duwt me achteruit. 'Jij steelt toch ook geld van me!' brult hij in mijn gezicht. Ik voel een brok in mijn keel opkomen.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/2293388.jpg?449)
'Voortaan is alles wat je verdiend van mij,' snauwt Rico. 'Alles?' mijn stem trilt, 'Hoe moet ik dan leven? Ik moet toch eten kopen?' Rico's blik wordt weer duister. 'Je krijgt 10 euro per week voor jezelf en daar doe je het maar mee.' Ik staar hem ongelovig aan. 'Rotzak,' sis ik. Hij haalt uit en zijn vuist raakt me in mijn gezicht. Ik sla tegen de muur en blijf roerloos liggen. Alles draait. 'Hoe noemde je me!' brult Rico. 'Sorry,' fluister ik snel. Ik wil niet nog een klap krijgen. Rico schopt me nog een keer tegen mijn been. Ik geef een gil van pijn.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/7459678.jpg?448)
'Als je nog eens zo'n grote mond opzet, vermoord ik je!' schreeuwt Rico.