1.4 Have faith in me
De laatste weken van mijn zwangerschap zijn ronduit rot. Ik krijg zo goed als geen klanten door mijn bolle buik en daarom ben ik me maar gaan richten op het stelen van auto's. Die verkoop ik en vervolgens geef ik het geld aan Rico. In zijn bijzijn heb ik altijd iets wijds aan waardoor hij mijn buik niet kan opmerken. Aan de andere kant mag hij ook niet klagen want ik breng meer geld op dan ik normaal doe.
Ik was een oude vriendin tegengekomen, Jessica, tijdens het werken. Vroeger waren we iets wat je collega's zou kunnen noemen maar toen ging ze voor iemand anders werken in een andere stad en zag ik haar een jaar niet meer. We hebben voor vandaag afgesproken bij mij thuis. Ze wil me helpen met het ding dat in mijn buik zit. Net als ik een paar borden heb afgewassen word er op de voordeur gebonst. Ik huppel er bijna naar toe, in de veronderstelling dat het Jessica is.
Tot mijn schrik blijkt het Rico te zijn die me wezenloos aanstaart. Ik weet ook meteen waarom, mijn shirt spant strak om mijn buik. 'Sinds wanneer ben jij zo dik geworden?' vraagt hij op duistere toon. 'Veel gegeten,' grijns ik, 'Het geld ligt op de gebruikelijke plaats.' Snel draai ik me om maar hij grijpt mijn pols weer. 'Goh, dan is dat wel erg snel gegaan he,' mompelt hij. Ik knik zwakjes. 'Het komt door een nieuwe medicijn. Één van de bijwerkingen is dat je nogal opzwelt.' Rico's ogen knijpen samen. 'Wat voor medicijn is dat precies?'
Op dat moment wandelt mijn reddende engel naar binnen, in de vorm van Jessica. 'Meidendingen,' glimlacht ze naar Rico, 'Daar zou jij niks van begrijpen.' Rico kijkt haar even geïrriteerd aan. Het adertje bij zijn slaap begint gevaarlijk te kloppen. Jessica kijkt alleen maar vriendelijk terug. Na een paar seconden van stil zwijgen haalt Rico zijn schouders op. 'Zorg dat je dat gewicht weer kwijtraakt,' snauwt hij naar me terwijl hij het geld in zijn zakken propt, 'Niemand wil je zo.' Ik knik opgelucht.
Zodra hij weg is knuffelt Jessica me. Ze voelt even aan mijn gigantische buik en giechelt. 'Spannend he, zo'n kleintje straks.' Ik schudt mijn hoofd. 'Ik vind er niks aan. Maar toen ik erachter kwam was het al te laat om het weg te halen.' Ik krimp even in elkaar als ik een harde schop voel. 'Adoptie?' suggereert Jessica. 'Ik heb geen zin om het zoveelste junkiemoedertje te zijn die bij het adoptiebureau aanklopt,' mompel ik.
Jessica trekt haar wenkbrauwen op. 'Dus je gebruikt nog steeds?' Ik knik. 'Jij niet meer dan?' Trots schudt ze haar hoofd. 'Afgekickt in een centrum in Riverview.' Ik fluit waarderend. 'Ik zou niet weten hoe ik het moet doen als ik clean ben. Of als ik Rico niet meer zou hebben.' 'Dus je vind het fijn dat Rico je regelmatig in elkaar beukt als je te weinig geld hebt?' vraagt Jessica sarcastisch. 'Nee,' geef ik toe, 'Maar hij regelt alles. Ik zou het niet kunnen. Die verantwoordelijkheid heb ik gewoon niet.'
'En hoe ik het moet gaan doen als dat gedrocht er eenmaal is, weet ik ook nog niet,' zeg ik somber. 'Begin iets aan huis,' stelt Jessica voor. 'Wat jij doet is veel te gevaarlijk, zo met mannen meegaan. Dat moet je hier doen. Hoef je ook geen oppas te nemen 's nachts.' 'Kijk eens om je heen,' ik wijs door de kamer, 'Vind je dit een geschikte plek om klanten te ontvangen. Er past geen bed in.' Jessica peinst even. 'Laat een uitbouw doen.' Ik schud mijn hoofd. 'Rico beheert mijn geld, weet je nog. Ik krijg een tientje per week voor eten.'
Jessica kijkt afkeurend. 'De zak,' sist ze. Dan grijnst ze. 'Ik heb het. Laat mij bij je wonen.' Ik staar haar even met open mond aan. Ze knikt enthousiast. 'Ik werk overdag, en jij 's nachts. Van mijn geld doen we een paar kleine aanpassingen aan het huis. Jij doet met jouw geld wat je wil, als die Rico toch de rekening daar van betaald is het toch redelijk eerlijk?' Ik schud mijn hoofd. 'Dat kan ik niet van je vragen.' 'Tuurlijk wel. Iemand moet je toch steunen. En ik heb nog geen huis hier,' voegt ze er blozend aan toe.
Ik sta op om haar te omhelzen. 'Dankjewel Jess,' zucht ik, 'Ik zal je hulp nog heel hard nodig hebben.' Ze grijnst. 'Dat weet ik, dat had je vroeger ook al. En laten we maar meteen nieuwe meubels gaan uitzoeken, huisgenoot.' Ze huppelt de deur uit. Opgelucht loop ik achter haar aan. Met haar erbij zal het moederschap misschien nog wel te doen zijn.
U P D A T E
Ongeduldig wacht ik op het moment dat Jessica eindelijk thuis is van haar werk. Ze mag wel opschieten want de avond valt bijna en straks zijn alle kerels al weg. Aaliyah kraait vrolijk in mijn armen. Ik trek haar dichter tegen me aan en voel de warmte die van haar lijfje afkomt. 'Mama moet zo gaan,' fluister ik zachtjes. Ze snapt er geen snars van en grijpt vrolijk een pluk van mijn haar waar ze aan begint te trekken.
Ik had niet verwacht dat ik na de bevalling ook echt van mijn kindje zou gaan houden, maar inmiddels zou ik haar al niet meer kunnen missen. Hoewel ik een vreselijke moeder ben. Jessica is veel beter met Aaliyah dan ik ooit zal zijn. Zij is degene die 's nachts luiers verschoont of haar weer in slaap sust. Ik hoef haar alleen maar te knuffelen en de fles te geven. En toch doet Jessica het allemaal lachend.
Ze slaapt zelfs bij haar op de kamer, omdat het bij mij niet kan als ik klanten mee naar huis neem. En dat geld heb ik nodig om Rico te betalen. Hij was in het begin boos dat Jessica bij me introk. Vooral omdat hij haar beschouwt als een opdringerige betweter die altijd tegen hem ingaat. Daarna probeerde hij het zo te doen dat ze ook voor hem kwam werken. Maar Jessica heeft geen drugs van hem nodig, zoals ik, dus zij kon makkelijk nee zeggen.
Eindelijk hoor ik een deur slaan en komt Jessica vrolijk haar kamer in gewandeld. 'Hé Liz,' groet ze om vervolgens door te stormen naar Aaliyah, 'Dag lieverdje, heb je tante Jess nog gemist?' kirt ze. Ik leg Aailyah in haar wiegje. Knuffelen kunnen ze later nog doen. 'Hoe ging het?' vraag ik. Jessica knikt. 'Goed hoor. Ik heb weer nieuwe klanten opgedaan. Het was heel gezellig.' Ik zucht. 'Als je niet meer wilt oppassen, dan weetje dat dat goed is. Je hebt al meer dan genoeg gedaan.'
Jessica schudt haar hoofd. 'Ik doe het graag. Aailyah is zo lief.' Ik knik. Het liefste meisje van de wereld. 'Maar het is zo raar. Jij komt thuis en ik ben weg. Dag in, dag uit.' Ik bijt even op mijn lip. Ik voel me echt schuldig. Alsof ik heel Jessica's leven opeis om het mijne makkelijker te maken. Misschien is het gewoon tijd voor een nieuwe snuif, om mijn schuldgevoel te onderdrukken. Jessica buigt zich naar me toe. 'Veel succes vanavond.'
Een uur later sta ik alweer in de club te flirten met een man. Met een nieuwe dosis drugs en een nieuwe man die hopelijk een goed gevulde portemonnee op zak heeft. Ik merk dat ik inmiddels een reputatie heb opgebouwd in Bridgeport maar het kan me niets schelen. Geld is geld.