1.8 Let the right one in
Er klinken zachte 'oehs' en 'aahs' als ik langsloop. Oudtante Margreet gaat een stap voor me opzij en glimlacht. Jessica glimlacht overdreven en wijst op haar mond. Ohja, ik moet lachen. Ik pers mijn lippen op elkaar maar een glimlach komt er niet uit. Norbert glimlacht wel. Van oor tot oor. Hij draait zich om naar de menigte en begint te speechen.
'Na de dood van mijn lieftallige vrouw, Joke,' begint hij. Oudtante Margreet pakt haar zakdoek, snuit en slaat een jammerlijke kreet. Aaliyah doet walgend een stap achteruit. 'Na haar dood had ik nooit meer gedacht dat ik nog een vrouw tegen zou komen, zo warm en liefdevol als Lizzie.' Hij kijkt me stralend aan en mijn avondeten begint op te spelen.
'Toen we elkaar voor het eerst zagen op de golfclub,' hij trekt even aan zijn vlinderstrikje, 'Wist ik al meteen dat zij de ware voor me was.' Natuurlijk hebben we elkaar nooit op een golfclub ontmoet maar het is beter dan opbiechten dat je aanstaande vrouw een hoer is die je hebt ingehuurd. Hij pakt mijn hand en wrijft erover. 'Lieve Lizzie, ik beloof dat ik er alles aan zal doen om je gelukkig te maken,' zwijmelt hij.
Er valt een stilte en ik besef dat het mijn beurt is voor mijn trouwgelofte. Ik krul mijn mond tot iets wat een glimlach moet voorstellen. 'Lieve Norbert,' begin ik. En dan val ik stil. De leugen die ik had ingestudeerd ('ik hou van je vanaf het moment dat ik je zag') komt gewoonweg mijn strot niet uit. Norbert kijkt me verwachtingsvol aan. Hij kijkt lief maar dan denk ik weer aan de andere Norbert. De Norbert die een monster is tegenover Aaliyah en Jessica.
Ik kan niet zomaar met die man trouwen. Ook al heeft hij nog zoveel geld, ik kan het gewoonweg niet. Toen ik klein was heb ik alle mannen afgezworen en mijn hele leven ermee samen wonen gaat m'n eigen dood worden. 'Norbert...' fluister ik. Hij glimlacht. 'Duifje?' Ik ril bij mijn vreselijke koosnaam. 'Ik kan dit niet.' Hij verstart. 'Wat?'
Mijn keel zit zowat dicht en toch krijg ik het er zonder enige moeite uit. 'Ik kan niet met je trouwen,' zeg ik fel, om er vervolgens als een haas vandoor te gaan. Onderweg naar mijn huisje begin ik als een debiel te huilen. De tranen blijven maar stromen. Daar gaat mijn kans op liefde, geluk, op een onbezorgd leven.
In Jessica's slaapkamer laat ik me op de grond vallen. Onbeheersd stromen de tranen langs mijn wangen en mijn schouders schokken wild. De deur gaat open en er klinken voetstappen. 'Laat het asjeblieft niet Norbert zijn,' prevel ik. Het is Jessica. Ze slaat haar armen om me heen en strijkt langs mijn wang. 'Ik kon het niet,' snik ik. 'Jess, wat moet ik nou? Niemand zal ooit van me houden.'
'Waar heb je het over?' vraagt Jessica, 'Ik hou van je. Dat heb ik altijd al gedaan.'
Ze kijkt me liefdevol aan en zoent me dan.
Eindelijk.
Ze kijkt me liefdevol aan en zoent me dan.
Eindelijk.