2.2 My oh my
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/1556339.jpg?510)
Mijn maaginhoud draait zich om als ik zie hoe mijn moeder haar eten naar binnen werkt. Ze eet niet, ze schrokt het gewoon op. Ze loopt nog in haar pyjama, heeft de hele dag niets in huis gedaan en toen Josh en ik uiteindelijk uit ons werk kwamen, kon ze ons niets beters voorzetten dan macaroni die naar karton smaakt. 'Het is echt apart, Lizzie,' zegt Josh terwijl hij met zijn eten speelt.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/8514352.jpg?512)
Mijn moeder schenkt hem een vrolijke glimlach. Josh glimlacht even als hij naar zijn molecuul standbeeldje kijkt en ontwijkt mijn blik. Ik zucht. 'Mam, we moeten iets vertellen.' Onder de tafel geef ik Josh een schop. Hij schiet overeind. 'Ja,' bevestigd hij. Mijn moeder kijkt ons aan. 'Jullie gaan trouwen?' zegt ze blij. Ik kreun zachtjes. Ze kan werkelijk niet over iets anders praten dan een bruiloft.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/8913103.jpg?511)
'Aaliyah en ik krijgen nog een kindje,' zegt Josh ernstig. Mijn moeder laat haar lepel uit haar hand vallen. Het klettert op de grond. Daar gaat mijn laminaat, denk ik kwaad. 'Nog één?' vraagt ze, 'En jullie redden het nu al amper.' Ze schud haar hoofd. 'Hoezo?' vraag ik een tikkeltje beledigd, 'We redden ons prima.' Josh knikt. 'We kunnen het ons qua geld veroorloven. Aaliyah en ik hebben het erover gehad dat ze stopt met werken.'
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/5283311.jpg?515)
Mijn moeder richt zich weer op haar eten. 'Ik heb al eeuwen gezegd dat je daar weg moet schat,' zegt ze tegen mij, 'Die mensen daar buiten je gewoon uit.' 'Ik hield wel van mijn werk,' zeg ik zuur. Het is ook zo. Natuurlijk is het heerlijk om te stoppen met werken en me dadelijk op mijn twee kinderen te richten zonder dat mijn moeder zich ermee bemoeit.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/5935039.jpg?513)
Maar ik zal daardoor qua geld volledig van Josh afhankelijk zijn. Mijn moeder staat op. 'Wassen jullie af? Dan neem ik een douche en lees ik Dave nog een verhaaltje voor.' 'Ik lees hem een verhaaltje voor,' snauw ik. Ze glimlacht alleen maar. 'Nee liefje, ik heb nog zoveel goed te maken, ga jij maar lekker ontspannen.' Ik ontplof haast. Dat "ontspannen" bestaat uit afwassen, de was doen, schoonmaken en speelgoed opruimen. Ik weet me nog net in te houden.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/2618570.jpg?517)
Mijn zwangerschap is een verschrikking. In wijde kleding loop ik de hele dag te poetsen terwijl mijn moeder zich met Dave's opvoeding bemoeit. Ze heeft hem zelfs leren praten en lopen, terwijl dat de momenten waren waar ik zo naar uit had gekeken. De baby schopt 's nachts als een gek tegen mijn buik waardoor ik ook flink wat slaap te kort kom.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/121746.jpg?515)
Als ik dan eens niet kan slapen zit ik op internet te kijken naar kleine huisjes in de buurt waar mijn moeder eventueel zou kunnen wonen. Josh wil zijn spaargeld er maar al te graag in investeren om mijn moeder het huis uit te krijgen. Hetzelfde geldt voor mij. Die vrouw werkt vreselijk op m'n zenuwen en dat zal met de komst van ons nieuwe kindje niet zomaar veranderen.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/7492081.jpg?518)
Voor het eerst sinds tijden sta ik weer bij Jessica's graf. Ze overleed veel te vroeg, direct na de verbouwing. Eigenlijk heb ik altijd veel meer van Jessica gehouden dan van mijn eigen moeder. Zij heeft me groot gebracht, Lizzie niet. 'Ik mis je Jess,' fluister ik terwijl de tranen omhoog komen.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/3214812.jpg?521)
Ik wil net weer naar binnen gaan als ik zie dat Josh al in zijn tuintje aan het werk is. 'Jij bent vroeg,' zeg ik verbaasd. Het is net 6 uur 's ochtends geweest. 'Je moeder is weer bezig,' mompelt hij, 'En momenteel maakt ze ontbijt. Dave slaapt nog.' Ik zucht. Dit kan zo niet langer. Ik wrijf even over mijn buik en voel een zacht schopje tegen de plek waar mijn hand zit.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/3800201.jpg?521)
Josh staat op en veegt wat aarde van zijn broek af. 'Ik kan niet wachten tot dat kleine monster er eindelijk is,' glimlacht hij terwijl zijn hand over mijn buik aait. 'Ik ook niet,' zucht ik. Zwangerschappen zijn echt slopend, zeker als je ernaast ook nog een peuter en een labiele moeder hebt.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/3442799.jpg?518)
'Één ding,' zeg ik tegen Josh, 'Hierna geen kinderen meer.' Hij glimlacht. 'Het is al een wonder als we er twee fatsoenlijk kunnen opvoeden. Drie als je je moeder meetelt.' 'Jij bent erg,' lach ik. Hij haalt grijnzend zijn schouders op. 'Ik zeg wat jij denkt.' Hij kust me zachtjes op mijn voorhoofd. 'Maar je bent wel heel lief.'
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/2724050.jpg?521)
Juist op het moment dat ik hetzelfde tegen hem wil zeggen, voel ik een scherpe steek in mijn maag. Ik gil van pijn en schrik. 'Je moet me naar het ziekenhuis brengen,' zeg ik tussen een paar weeën door. Josh knikt ernstig en rent naar binnen om zijn autosleutels te halen.
![Picture](/uploads/6/9/8/0/6980549/2698388.jpg?520)
Nauwelijks een minuut later zitten we al in de auto, op weg naar een nieuwe horror bevalling.