2.4 Let's put a smile on that face
'Tadaa, de hulptroepen zijn er!' gilt Katelijne vrolijk. Vervolgens verstart ze en kijkt ze me met grote ogen aan. 'Sinds wanneer ben jij roze met paars?' Ik til Tom op die aan mijn jurk trekt. 'Ik had gehoopt dat jij me kon helpen,' zucht ik. Katelijne glimlacht. 'Natuurlijk. Waarom denk je dat ik om 6 uur 's ochtends al voor je deur sta. We gaan een prachtige bruid van je maken.'
Zenuwachtig kijk ik in de spiegel. 'Dit klinkt misschien raar uit mijn mond,' zegt Katelijne, 'Maar een bruiloft is niets om je druk over te maken.' 'Inderdaad,' knik ik, 'Dat klinkt heel raar na je derde scheiding.' Ze grijnst. 'Ik hou van mannen met geld. Naar wat ik hoor doet Josh het ook niet slecht?' 'Josh gaat vandaag trouwen,' zeg ik zuur. Katelijne haalt uit haar tas hele make-up dozen en haarproducten tevoorschijn. 'Ik bedoelde er niets mee. En geef dat hoofd hier want ik kan die kleur in je haar niet aanzien.'
Na ongeveer twee uur bezig te zijn geweest met mijn haar rent Katelijne naar buiten. Met stapels jurken en schoenen komt ze terug en stalt alles uit op mijn bed. 'Ik heb een trouwjurk?' zeg ik verbaasd. Ze lacht wuivend naar me. 'Dat ding van jou kon echt niet.' 'Ik mag toch wel mijn eigen trouwjurk kiezen?' zeg ik bits. Dan pas zie ik de uitgebreide collectie die Katelijne mee heeft genomen. Het meeste is mijn smaak. 'Omdat ik geen totale trut ben heb ik zoveel mogelijk geprobeerd om aan jouw eisen te voldoen,' glimlacht Katelijne, 'Kies maar wat je wil, ik betaal.'
'Jup, dit is het,' zegt Katelijne 8 jurken later. Tevreden bekijk ik mezelf in de spiegel. 'Nu deze nog aan,' ze gooit een paar schoenen naar mijn hoofd, 'En dit doe je in.' Ze houdt me een paar diamanten oorbellen voor. 'Mijn huwelijkscadeautje voor jou.' Verbaasd staar ik er naar. 'Dat kan niet,' protesteer ik, 'Je hebt ook al die jurk voor me betaald.' Katelijne haalt haar schouders op. 'Je trouwt maar één keer,' zegt ze.'Tenzij je Katelijne heet, dan doe je het nog drie keer over,' zucht ik. Ze giechelt. 'Gelukkig heet jij niet zo. En schiet op want ik moet me ook nog verkleden.'
Voor ik het weet ben ik al onderweg naar mijn bruiloft. Mijn hakken zakken weg in het gras, iets waar Katelijne geen rekening mee heeft gehouden. Ik loop niet, ik draaf, zoveel haast heb ik om bij Josh te komen. Mijn moeder staat te huilen, van vreugde mag ik hopen. Achter me loopt Katelijne. 'Niet zo snel!' krijst ze bijna. Ze overstemt haast het romantische nummer dat Josh en ik hebben uitgekozen.
De bruiloft verloopt fantastisch. Tom dribbelt naar ons toe om ons de ringen te geven, m'n moeder huilt en veegt haar tranen af aan Katelijne's jurk en Dave kijkt gebiologeerd naar mijn inmiddels bruine haar om vervolgens naar de reusachtige bruiloftstaart te kijken die op hem ligt te wachten. Josh grijnst als we de ringen om hebben gedaan. Ik hou van hem, en dat mag iedereen weten.
Als het tijd is voor de taart staat Dave er met zijn neus bovenop om een groot stuk te krijgen. Josh en ik douwen lachend stukken taart in elkaars mond. 'Je jurk,' sist Katelijne in mijn oor. Beschamend kijk ik naar de restjes slagroom en glazuur en grijns dan. 'Sorry.' Na een uurtje feesten ga ik bij mijn moeder zitten die alles met een stralende glimlach aanschouwt.
'Ben je gelukkig?' vraagt ze. Ik knik. Totaal en helemaal gelukkig. Ze glimlacht. 'Josh is een goeie jongen. Lief,' ze kijkt me aan, 'Dat kan jij wel gebruiken.' Ik glimlach ook. Voor het eerst zie ik echt hoe mijn moeder eruit ziet. Hoe oud ze inmiddels wel niet is. Haar ogen zijn omringd met rimpels en haar haar heeft zijn glans verloren.
'Ik ben geen goede moeder geweest,' zegt ze, 'En eigenlijk ben ik ook een waardeloze oma. Maar jij redt het wel, met Dave en Tom.' Ik wil mijn hoofd schudden en er fel tegenin gaan maar uiteindelijk knik ik maar een beetje. Misschien heeft mijn moeder toch gelijk.
'Ik hou van je,' fluistert mijn moeder terwijl ze me omhelst in een soort wurggreep. 'Weet ik,' mompel ik. Close zijn met haar is iets waar ik nauwelijks ervaring mee heb en ik heb weinig zin om eraan te werken. Maar het blijft toch je moeder.
De volgende morgen sta ik vrolijk neuriënd ontbijt te maken. De tafel is al gedekt en ik maak pannenkoeken omdat Josh er zo gek op is 's ochtends. 'Mam!' Dave komt met een noodgang op me af stormen. 'Schreeuw niet zo,' brom ik. Mijn hoofd doet nog een tikkeltje pijn van de champagne gisteravond. 'Mam, oma doet zo gek,' zegt Dave.
Zuchtend loop ik naar mijn moeders slaapkamer. 'Mam, als je weer hele spookverhalen voor Dave aan het na spelen bent dan-' Geschokt blijf ik staan.
Op de grond, naast het bed, ligt mijn moeder. Stil en bewegenloos.
Op de grond, naast het bed, ligt mijn moeder. Stil en bewegenloos.