1.9 When I come to life, all because of you
Ik lig heerlijk in Jessica's armen van het zonnetje te genieten. We kijken toe hoe Libby als een gek door het gras rent. Ik had niet verwacht dat mijn leven na de walgelijke bruiloft zo mooi kon worden. Norbert was razend en had meteen al zijn geld teruggeëist. We hadden het zonder morren afgestaan. Mijn trouwjurk hebben Jess en ik verbrand.
Na het vertrek van Norbert kwam het geldprobleem terug. Jessica stopte met werken en vond een baan. Een echte, als cassiére bij de supermarkt. Het verdiende lang niet genoeg om de rekeningen te betalen dus na lang praten heb ik mijn beroep weer opgepakt. Nog steeds walg ik van alle mannen die ik afwerk maar het is genoeg om ons te onderhouden.
Omdat Jessica bij mij slaapt heeft Aaliyah nu haar eigen kamer. Ze werkt in haar vrije tijd bij een kuuroord en heeft van haar eigen geld een tweedehands computer gekocht. Ze reageerde neutraal op het nieuws van mijn relatie met Jess. Mijn beroep weet ze niet en ik hoop dat ze er nooit achter komt. Ik wil alleen maar het beste voor haar.
Ze heeft nu ook een vriendje, Josh. Een beetje van het nerd-type. De keren dat hij hier is geweest kwam hij verlegen en schuw over maar dat is misschien precies wat Aaliyah nodig heeft. Ik zou het niet weten, met mij praat ze niet. Jessica is de enige die tot haar door weet te dringen, ik ben lucht voor haar.
Het is laat in de avond als Aaliyah nog steeds kreunend over haar huiswerk zit gebogen. Jessica zit naast haar en leest voor uit haar schoolboeken terwijl Aaliyah driftig in haar schrift schrijft. Dan gooit ze haar pen neer. 'Ik heb het gehad,' huilt ze bijna. Avond aan avond studeert ze en ze komt nooit verder. Ik kijk op mijn horloge. De klanten wachten vanavond maar even. 'Wat moet je maken?' vraag ik.
Ze trekt haar schrift weg. 'Niks bijzonders.' Ik zucht en werp een schuine blik op Jessica. 'Doorgaan,' zegt ze geluidloos. 'Misschien kan ik helpen.,' dring ik aan. 'Vast,' Aaliyah rolt met haar ogen. 'Het vak is biologie. Daar weet jij alles van.' Ik kijk haar vreemd aan. 'Hoezo?' Dan gooit ze opeens de vellen papier van tafel af. 'Omdat je een hoer bent!' gilt ze.
Ik doe geschokt een stapje achteruit. 'Waar haal je dat nou vandaan?' vraag ik schijnheilig. 'Je bent een hoer en dat heb je me nooit verteld,' roept ze terwijl de tranen over haar wangen stromen. 'Iedereen op school lacht me uit, ze zeggen dat er ook één ben.' Ik steek aarzelend mijn hand naar haar uit. 'Liefje,' fluister ik, 'Ik wist niet hoe ik het je moest vert-' Woest slaat ze mijn hand weg.
'Kijk naar jezelf!' gilt ze, 'Je ziet eruit als een overjarige tiener. En zelfs mensen van mijn leeftijd kleden zich niet zo.' Jessica staat zachtjes op. 'Aaliyah, misschien moet je rustig gaan zitten,' oppert ze. Maar ze is niet kalm te krijgen. 'Ik haat je Lizzie!' gilt ze. Geschokt kijk ik haar aan, ook al komt het niet als een verassing. En dan word ik boos.
'Oké,' mijn stem verheft zich, 'Ik heb gelogen over mijn beroep. Het spijt me, oke? Maar ik ben je moeder en je hoort respect voor me te hebben, al is het nog zo moeilijk!' 'Respect? Moet ik respect tonen voor iemand die met iedereen het maar aanlegt?' ze begint weer te huilen, 'Wie is mijn vader eigenlijk?' Het bloed stijgt naar mijn wangen. Als het te lang stil blijft begint ze weer te schreeuwen.
'Je weet het zelf niet he? Junk! Vuile hoer!' gilt ze. Als een reflex schiet mijn hand uit en raakt haar vol op haar wang. Meteen schrik ik van mezelf. Verbaasd grijpt Aaliyah naar haar wang, haar ogen schieten vuur. Ze rent naar haar kamer. 'Wacht!' roep ik. Jessica houdt me tegen. 'Laat haar nou even,' sust ze. Ik begin te huilen. 'Dat was heel m'n bedoeling niet,' snik ik.
Nog geen 5 minuten later komt ze tevoorschijn met haar schooltas. 'Liefje,' ik wil haar beetpakken en haar vertellen hoe erg het me spijt. 'Blijf uit m'n buurt,' krijst ze, 'Ik ga weg. Ik wil zo ver mogelijk bij je vandaan zijn!' Ze rent naar buiten. 'Aaliyah, kom terug!' Jessica rent haar achterna en ik blijf huilend op de keukenvloer liggen.
Na een half uur komt Jessica terug. 'Ik kon haar nergens terug vinden,' zegt ze geschokt. Ze slaat haar armen om me heen en wiegt me heen en weer. 'Het spijt me zo,' snik ik. 'Dit moest toch ooit gebeuren,' fluistert Jessica, 'Het is jammer dat het zo moest. Maar ze komt wel weer terug.' Ik weet heel zeker dat ik Aaliyah nooit meer zie.